De Viffert van Viffer.
Geplaatst: di dec 25, 2012 10:46 pm
Ooit mocht ik op Schiphol bij Honda als een van de eersten in Nederland de VFR1200F komen bewonderen. Enkele eigenaren clubs van diverse types Honda motoren waren toen uitgenodigd. Ik was behoorlijk onder de indruk. De bijzonder mooi gemaakt machine was een lust voor het oog. Mijn oog. Op mijn knieën heb ik er naast gezeten om alles goed te kunnen zien. Toen reed ik nog op een Blackbird en was kritisch. Ik wilde niet gelijk geloven dat de VFR1200F een dimensie verder was dan de CBR100XX Blackbird. Tijdens deze presentatie mocht de VFR nog niet gestart worden. Een van de belangrijkste emoties werd mij nog niet getoond. Pas na enkele jaren, nog een Blackbird verder en een BMW K1200S begon het zoeken naar een echt alternatief voor de Blackbird waar ik ruim 120000 mee had gereden. BMW werkte daar flink aan mee door niet te leveren wat ik wilde. Een slechte afwerking, een verschrikkelijk rouw lopend blok dat bij lagere toerentallen meer bokte dan me lief was. Door een dorpje rijden in het buitenland leek soms meer op een rodeo. Een slechte koppeling en een lekkende cardan en nog een reeks klachten deden mij besluiten de BMW na nog geen acht maanden aan de kant te zetten. Maar wat moet je dan?
Het was bijna kerst. Kerst is het symbool voor nieuw licht. Na veel internet speurwerk en het lezen van alles wat er over de VFR1200F was geschreven onder andere op het forum van de VFROC heb ik een proefrit gemaakt. Het was alsof ik thuis kwam. Alles aan de VFR werkte gemakkelijk, fijn, enorm soepel en weer was ik onder de indruk van de fraaie afwerking van Honda. Ik heb hem gekocht.
Een rode VFR1200F uit 2010 met 2511 km op de klok. Kompleet uitgerust met bijna alleen originele Honda accessoires. Top en zijkoffers, hugger, middenbok, valdoppen, Bagster comfortzadel, tourruit, handvatverwarming en Helibars. De valdoppen zijn er intussen af want die vind ik niet smoelen.
Kerstkleuren verkopen blijkbaar. Normaal ben ik niet zo voor rood. Maar de emotie bij de kleur rood klopte ik was verliefd. Ik kon dan ook bijna niet wachten hem te kunnen ophalen. Vorige week woensdag zou het even droog zijn in de middag. De afspraak werd gemaakt en het feest kon beginnen. Dat feest begon met een slapeloze nacht. Maakt niet uit, ik had energie voor tien.
Nadat ik hem thuis had staan zat er na een kwartier al de eerste sleutel op. Een van de helibars stond net niet recht genoeg naar mijn zin. De Zumo moest er net als de Autocom Super Pro Avi en de Kenwood PMR en de externe antenne nog worden gemonteerd voor ik er mee wilde gaan rijden. Ik had tenslotte alle tijd en het regende buiten gekookte sneeuwballen. Onder het zadel is ruimte genoeg voor deze spulletjes. Na een poosje passen en meten heb ik alles aangesloten. Ik heb geen gebruik gemaakt van de accessoire aansluiting die al was aangebracht voor het aansluiten van de handvatverwarming. Ook een origineel Honda accessoire. Ik heb een klein relais gekoppeld aan het achterlicht en daarmee worden alle stroomverbruikers direct gevoed vanaf de accu. Alles werkt perfect zonder storingen. Ik hebintussen wat ervaring want ook op de Blackbird en de BMW werkte ook alles perfect van wat ik zelf heb ingebouwd.
Gisteren heb ik het eerste serieuze ritje gemaakt. Heerlijk, lekker en soepel rijden zonder herrie en zonder gebok en zonder enorme knallen in de versnellingsbak zoals die te horen waren bij de BMW. Alles gaat zo enorm gemakkelijk en boterzacht dat je wel heel erg snel je rijbewijs kwijt kan raken. Toch had ik even de pest in. De handvatverwarming werkte niet. Later bleek er een stekkertje lost te zitten. Vandaag scheen het zonnetje ook eventjes en ben ik voor tweede ritje vertrokken. Met even veel plezier dat zelfs niet werd verpest door het buitje regen dat ik op terugweg tegen kwam.
Gezien de wat lagere temperaturen en het lekker stevig doortrekken kwam het benzine verbruik op 1:13,6 meer dan redelijk lijkt me voor dit moment.
De BT021 banden zijn jammerlijk onder de maat. Vaak geven ze je een te vaag gevoel op het koude en soms natte wegdek. Bij stevig remmen greep zelfs de ABS in. Totaal geen grip dus. Banden zijn meer dan drie jaar oud en dat draagt ook niet echt bij. Die dingen gaan er dus snel af. Op Blackbird en K1200S hed ik goede ervaringen met de Metzeler Roadtec Z8.
De remmen voelen goed aan en doen hun werk erg goed. De voetrem bedient de achter en voorrem netjes en gelijkmatig. De machine is met de voetrem, alleen bij normaal gebruik, goed te stoppen. Bij sportief gebruik heb je alleen aan de voorrem meer dan genoeg stopkracht. Gebruik je beiden dan weet je niet wat je overkomt zo snel dat je tot stilstand kan komen.
Het bochtenwerk, kort en lang, is enorm strak. De VFR1200F geeft me een beter gevoel dan de Blackbird en K1200S me ooit gegeven hebben. De vering staat op de standaard fabrieksafstelling en doet goed zijn werk. Ik heb geen deinende achterkant kunnen waarnemen zoals de Blackbird dat nogal eens kon doen in snelle lange bochten. Corrigeren in de bochten is kinderspel en gaat licht en soepel. Waar je K1200S moest duwen is de gedachte dat je moet corrigeren voor de VFR1200F genoeg. Ondanks het grotere gewicht van de VFR1200F voelt de K1200S veel zwaarder aan.
En dan het geluid van het blok en zijn uitlaat. Ja dat klinkt nogal braafjes als je er naast staat. Maar geef je het spul dan even de sporen dan klinkt het allemaal geweldig. Of er twee dikke V Twins samen aan het zingen zijn. Een samenzang waar ik geen genoeg van kan krijgen. Misschien dat het verbruik daardoor nu wat hoger is dan normaal. Omdat het allemaal zo gemakkelijk en redelijk stil verloopt merk ik dat ik het toerental toch redelijk hoog houd. In de stad rijdt het allemaal erg soepel in zijn twee en merk ik nauwelijks iets van een te arme afstelling. Ook het veel omschreven slaan van de speling in de cardan is me niet opgevallen. Eenmaal buiten de bebouwde kom gaat het feest echt los. Was een souplesse, wat een kracht en er lijkt geen eind aan te komen. Zelfs bij tweehonderd plus is er nog meer dan voldoende power over. Tijdens mijn eerste kennismaking reed mijn oude K1200S met Peter er op, die redelijk van wanten weet op een brommer, met me mee. Hij moest echt alle zeiltjes bijzetten en dan nog liep de VFR snel bij hem weg. Gisteren en vandaag bleef ik me verbazen over het vermogen van de VFR1200F. De manier waarop het vermogen op de weg komt werkt zo enorm verslavend dat ik nog vandaag de agenda ben gaan bekijken om een lang weekend in te plannen. Peter gaat met me mee.
De afwerking van de motor in alle details is zo verschrikkelijk netjes. Alles lijkt te kloppen. Tijdens het eerste sleutelwerk, de kappen moesten er af om de draadjes weg te werken van de Zumo enz, viel me ook op dat er achter het kuipwerk over alle oplossingen meer dan een keer is nagedacht. Ook het lakwerk is mooi. Ook al is het rood. Alle gespoten delen hebben dezelfde egale kleur en blinken dat het lieve lust is.
Ik heb tot op dit moment geen negatieve punten ontdekt behalve de banden. Ben enorm in mijn nopjes met dit kerstcadeautje en hoop nog lang van deze nieuwe dimensie motorrijden te kunnen genieten.
Het was bijna kerst. Kerst is het symbool voor nieuw licht. Na veel internet speurwerk en het lezen van alles wat er over de VFR1200F was geschreven onder andere op het forum van de VFROC heb ik een proefrit gemaakt. Het was alsof ik thuis kwam. Alles aan de VFR werkte gemakkelijk, fijn, enorm soepel en weer was ik onder de indruk van de fraaie afwerking van Honda. Ik heb hem gekocht.
Een rode VFR1200F uit 2010 met 2511 km op de klok. Kompleet uitgerust met bijna alleen originele Honda accessoires. Top en zijkoffers, hugger, middenbok, valdoppen, Bagster comfortzadel, tourruit, handvatverwarming en Helibars. De valdoppen zijn er intussen af want die vind ik niet smoelen.
Kerstkleuren verkopen blijkbaar. Normaal ben ik niet zo voor rood. Maar de emotie bij de kleur rood klopte ik was verliefd. Ik kon dan ook bijna niet wachten hem te kunnen ophalen. Vorige week woensdag zou het even droog zijn in de middag. De afspraak werd gemaakt en het feest kon beginnen. Dat feest begon met een slapeloze nacht. Maakt niet uit, ik had energie voor tien.
Nadat ik hem thuis had staan zat er na een kwartier al de eerste sleutel op. Een van de helibars stond net niet recht genoeg naar mijn zin. De Zumo moest er net als de Autocom Super Pro Avi en de Kenwood PMR en de externe antenne nog worden gemonteerd voor ik er mee wilde gaan rijden. Ik had tenslotte alle tijd en het regende buiten gekookte sneeuwballen. Onder het zadel is ruimte genoeg voor deze spulletjes. Na een poosje passen en meten heb ik alles aangesloten. Ik heb geen gebruik gemaakt van de accessoire aansluiting die al was aangebracht voor het aansluiten van de handvatverwarming. Ook een origineel Honda accessoire. Ik heb een klein relais gekoppeld aan het achterlicht en daarmee worden alle stroomverbruikers direct gevoed vanaf de accu. Alles werkt perfect zonder storingen. Ik hebintussen wat ervaring want ook op de Blackbird en de BMW werkte ook alles perfect van wat ik zelf heb ingebouwd.
Gisteren heb ik het eerste serieuze ritje gemaakt. Heerlijk, lekker en soepel rijden zonder herrie en zonder gebok en zonder enorme knallen in de versnellingsbak zoals die te horen waren bij de BMW. Alles gaat zo enorm gemakkelijk en boterzacht dat je wel heel erg snel je rijbewijs kwijt kan raken. Toch had ik even de pest in. De handvatverwarming werkte niet. Later bleek er een stekkertje lost te zitten. Vandaag scheen het zonnetje ook eventjes en ben ik voor tweede ritje vertrokken. Met even veel plezier dat zelfs niet werd verpest door het buitje regen dat ik op terugweg tegen kwam.
Gezien de wat lagere temperaturen en het lekker stevig doortrekken kwam het benzine verbruik op 1:13,6 meer dan redelijk lijkt me voor dit moment.
De BT021 banden zijn jammerlijk onder de maat. Vaak geven ze je een te vaag gevoel op het koude en soms natte wegdek. Bij stevig remmen greep zelfs de ABS in. Totaal geen grip dus. Banden zijn meer dan drie jaar oud en dat draagt ook niet echt bij. Die dingen gaan er dus snel af. Op Blackbird en K1200S hed ik goede ervaringen met de Metzeler Roadtec Z8.
De remmen voelen goed aan en doen hun werk erg goed. De voetrem bedient de achter en voorrem netjes en gelijkmatig. De machine is met de voetrem, alleen bij normaal gebruik, goed te stoppen. Bij sportief gebruik heb je alleen aan de voorrem meer dan genoeg stopkracht. Gebruik je beiden dan weet je niet wat je overkomt zo snel dat je tot stilstand kan komen.
Het bochtenwerk, kort en lang, is enorm strak. De VFR1200F geeft me een beter gevoel dan de Blackbird en K1200S me ooit gegeven hebben. De vering staat op de standaard fabrieksafstelling en doet goed zijn werk. Ik heb geen deinende achterkant kunnen waarnemen zoals de Blackbird dat nogal eens kon doen in snelle lange bochten. Corrigeren in de bochten is kinderspel en gaat licht en soepel. Waar je K1200S moest duwen is de gedachte dat je moet corrigeren voor de VFR1200F genoeg. Ondanks het grotere gewicht van de VFR1200F voelt de K1200S veel zwaarder aan.
En dan het geluid van het blok en zijn uitlaat. Ja dat klinkt nogal braafjes als je er naast staat. Maar geef je het spul dan even de sporen dan klinkt het allemaal geweldig. Of er twee dikke V Twins samen aan het zingen zijn. Een samenzang waar ik geen genoeg van kan krijgen. Misschien dat het verbruik daardoor nu wat hoger is dan normaal. Omdat het allemaal zo gemakkelijk en redelijk stil verloopt merk ik dat ik het toerental toch redelijk hoog houd. In de stad rijdt het allemaal erg soepel in zijn twee en merk ik nauwelijks iets van een te arme afstelling. Ook het veel omschreven slaan van de speling in de cardan is me niet opgevallen. Eenmaal buiten de bebouwde kom gaat het feest echt los. Was een souplesse, wat een kracht en er lijkt geen eind aan te komen. Zelfs bij tweehonderd plus is er nog meer dan voldoende power over. Tijdens mijn eerste kennismaking reed mijn oude K1200S met Peter er op, die redelijk van wanten weet op een brommer, met me mee. Hij moest echt alle zeiltjes bijzetten en dan nog liep de VFR snel bij hem weg. Gisteren en vandaag bleef ik me verbazen over het vermogen van de VFR1200F. De manier waarop het vermogen op de weg komt werkt zo enorm verslavend dat ik nog vandaag de agenda ben gaan bekijken om een lang weekend in te plannen. Peter gaat met me mee.
De afwerking van de motor in alle details is zo verschrikkelijk netjes. Alles lijkt te kloppen. Tijdens het eerste sleutelwerk, de kappen moesten er af om de draadjes weg te werken van de Zumo enz, viel me ook op dat er achter het kuipwerk over alle oplossingen meer dan een keer is nagedacht. Ook het lakwerk is mooi. Ook al is het rood. Alle gespoten delen hebben dezelfde egale kleur en blinken dat het lieve lust is.
Ik heb tot op dit moment geen negatieve punten ontdekt behalve de banden. Ben enorm in mijn nopjes met dit kerstcadeautje en hoop nog lang van deze nieuwe dimensie motorrijden te kunnen genieten.
![:]](./images/smilies/Icon%20Biker.gif "biker"){kind=small}
plezier gaat beleven, ondanks dat ze rood is 
Erg jammer dat de BMW niet gebracht heeft wat je ervan had verwacht 
maar acht maanden lijkt mij geen dag die regeert. 
En zou een dergelijke opmerking eerder bij de buren verwacht hebben.
